Embodied Soul

Gister startte mijn maanfase. Ik zat in de zon en deed een spontane ‘blood prayer’. Een zogezegd dankgebed naar mijn baarmoeder, naar mijn bloed en naar mijn lichaam. Ik weet niet meer de exacte woorden, want het was spontaan vanuit het Hart in het moment. Het was in ieder geval een dankbetuiging voor mijn magische lichaam. En ik vroeg aan mijn baarmoeder en Moeder Aarde of ze met deze bloeding alles uit mijn baarmoeder kon meenemen wat niet meer mijn hoogste goddelijke goed dient. Daarna zei ik: ik luister, ik luister naar wat je nodig hebt.

Vanmorgen werd ik wakker met een lege agenda voor de boeg. Ik wist nog niet hoe ik deze werkdag zou vullen en terwijl ik mij dit liggend in bed afvroeg hoorde ik de roep van “mijn” boom in het bos. De boom waar ik regelmatig naartoe ga, waar ik altijd een uitwisseling in energie en woorden mag ontvangen.

Ik volgde haar roep.

De afgelopen dagen zat ik veel in mijn hoofd. Oude patronen en gevoelens die daaraan verbonden zitten kwamen omhoog om gezien, gevoeld en geliefd te worden. Rijdend in de auto vroeg ik aan Jezus: “Ben je er? Ik heb je al even niet gevoeld, zat veel in mijn hoofd de afgelopen dagen.” En op dat moment tintelde mijn hele borstkas, er vloeide warmte, ik kreeg kippenvel en tranen van diepe ontroering welden op in mijn ogen. Hij zei: “Ik zit in je Hart, ik ben er altijd ook al hoor je me niet. Hier ben ik, voel je dat?

Ja, zei ik, diep ontroerd van dankbaarheid. Er volgde een gesprek over de resentment die ik voelde richting mijn man, hoe ik hem (onbewust) verantwoordelijk maak voor mijn gemoed, wat ik van hem verwacht en waar dit vandaan kwam. We kwamen bij de kern uit. Mijn verlangen EN mijn wond. Dit onschuldige deel in mij dat het mannelijke nog niet helemaal vertrouwd en het verlangen wat eronder zat, namelijk het wel willen vertrouwen en mij overgeven hieraan. Ik mocht dit deel in mijn Hart opnemen. Het was een mooi gesprek en inzicht.

Ik parkeerde de auto en liep met een vol Hart het bos in.

Ik hoorde overal vogel gezang, de zon scheen, het leek alsof ik recht een sprookje in liep. Ik zei: hoi magisch bos. En liep gelijk richting de locatie van de boom. Ik was de enige in het bos. Ik luisterde aandachtig naar alle geluiden en zag ineens wat oversteken op het pad. Het was klein, bruin en het ging zooo snel! Ik was helemaal onder de indruk. WAT IS DIT VOOR MAGISCH IETS? Een groot klein dier, hop zo voor mijn neus, helaas niet goed gezien wat het nou was, maar de magie was genoeg.

En toen kwam ik aan bij de boom.

Een uitwisseling vond plaats. Ze praatte met me. Ze dankte mij, dat ik gehoor gaf aan haar roep. Ze zei dat ik even mocht rusten en haar heling mocht ontvangen. Ze zei: “We are connected by a thread that makes us One.”

De zon scheen op mijn gezicht. Mijn Hart vulde zich en voelde nog voller dan daarvoor, ik dacht alleen maar: kan het nog voller.. Ze vroeg waar mijn gedachtes naartoe gingen de afgelopen dagen, ik noemde mijn verlangen naar meer aardse vrijheid (geld), ik voelde de intentie in mijn vraag: het gaat niet om het willen hebben van meer vanuit tekort, maar vanuit verlangen om nog meer te kunnen geven, aan mijzelf EN anderen. Delen en geven. Ze zei dat de reden van mijn “net genoeg” fase is dat ik bewust word waar ik geld aan uitgeef. Want alles heeft een gevolg een rimpel effect. Alles wat ik uitgeef is energie, de vraag is: waar geef ik mijn energie aan uit?

Het gaat allemaal om de intentie.

Een mooie herinnering en uitnodiging om hier weer meer bewust van te zijn. Ik benoemde ook het aardse plezier wat ik koppel aan geld. Want ik ervaar echt plezier aan uitgeven, aan delen, aan ondernemen. En dit begreep ze ook, dit mag en kan ook als mens. Ze zei: “Je moet er ook niet op zitten. Het mag meer intentioneel stromen.” En dat begreep ik, want ik kan nogal vasthouden uit angst voor tekort in de toekomst.

Ik vroeg haar of ze nog wat levensadvies voor me had en ze zei:

Volg je Hart. Altijd. En vertrouw. Vertrouw.

Ik bedankte haar voor deze uitwisseling en liep verder. Ik kwam aan bij het water en ging daar zitten. Ik hoorde de meerkoeten spartelen in het water. De vogels zingen. Luister en ontspan, hoorde ik. En dat deed ik. Ogen dicht. Zitten. Met een grote glimlach op mijn gezicht.

En toen stond ik na enige tijd op. Tijd voor koffie bedacht ik. Maar mijn Hart wilde iets anders, die zei: nog even een stukje naar rechts. Dus dat deed ik (met lichtelijk tegenzin).

Ik zag een specht tikken en moest lachen om dat koppie wat hard heen en weer ging. En ineens stonden daar Han (75) en Piet (85). Han sprak mij aan, hoe ik één met de natuur hier rondliep, dat wij mensen vergeten zijn dat we één met de natuur zijn. Dat het gaat over het volgen van je Hart en Ziel. Dat al je fysieke pijn geen medicatie nodig heeft maar je liefdevolle aandacht, omdat het iets van vroeger is. Hij vertelde over zijn Leven. Spiritualiteit. Bewustzijn. Paranormaal begaafd zijn. Hij gaf boeken tips en vertelde over Marcel Messing zijn boeken en zei: die vind je vast mooi! Hij vertelde alles met zo ontzettend veel humor. Zijn spontaniteit, humor en Licht raakten mijn Hart. En zo stonden we, in de regen en de zon, 1,5 uur lang, midden op het pad te kletsen. Piet zei af en toe ook wat, maar luisterde vooral. En dit gesprek had gerust langer kunnen duren, maar ik had trek en zij ook. We bedankten elkaar voor deze ontmoeting en ik zei dat ik het heel bijzonder vond. Hij wenste mij geluk en zei: ik wens je succes met je praktijk, je zult veel mensen helpen want jij bent één met alles dat er is ❤️🥹😭

We liepen uit elkaar en ik moest huilen. Van dankbaarheid. Liefde. Ontroering. Wat was dit voor magische ontmoeting met het mannelijke? Ik sprak een voice in naar mijn tweelingzus en zei: als ik ze nog een keer tegenkom dan vraag ik Han zijn nummer. Ik wil een keer koffie met hem drinken.

En tadaaa 5 min later zag ik ze zitten op een bankje. Hij zei dat hij onder de indruk was van de ontmoeting, ik zei: ik ook en daarom wil ik je nummer vragen, misschien kunnen we een keer koffie drinken?

Hij zei dat ik altijd welkom was bij hem thuis. Hij vertelde over alle dieren die bij hem over het land lopen, dat hij aan het water woont en ik vroeg waar hij woonde, blijkt zijn huis vlakbij de Lichtplaats te zitten, daar huur ik een ruimte voor SOL! Zo dichtbij. Ik zei: ik kom echt een keer langs voor koffie!

We zwaaiden en ik vervolgde mijn pad. Nagenietend van dit magische samenkomen. Mannelijke energie, zo veilig en liefdevol. Wat was dit een mooie helende ontmoeting voor mijn innerlijk kind.

Twee zielen en toch één. Hij sprak dezelfde taal. Moeiteloos verbindend. 75 en 38, leeftijd maakt echt geen bal uit als je dezelfde Ziel taal spreekt.

Han zit in mijn Hart. Dit voelt als het begin van iets nieuws, iets waarvan ik nu nog niet helemaal kan vatten wat, maar wel al enorm betekenisvol is. Een rimpel effect..

En nu zit ik in het restaurant koffie te drinken en soep te eten, ik wilde dit uittikken maar mijn tel viel uit. Ik vroeg de serveerster of ze eventueel een oplader had maar ze zei: nee helaas hebben we dat niet.

Ik gaf mij er aan over.

Komt ze 5 minuten later terug, zegt ze: nou kijk, mijn collega heeft deze gisteravond per ongeluk laten liggen: past het op jouw telefoon?

Hahaha ja, dat past. En nu tik ik dit uit. Stem ik mij ondertussen af op zaterdag en vroeg ik: wat mag er zaterdag bij SOL (de jaartraining) ontstaan?

En ik hoor:

Embodied Soul. Belichaamde Ziel. Inner Union. Een samensmelting.

En dat is ook het moraal van dit verhaal.

Jouw Ziel en Lichaam mogen in dit leven volledig met elkaar leren Samenwerken. Deze samenwerking ontstaat als je luistert naar je lichaam en haar signalen. Als je haar volgt en vertrouwd. Als je leert wat het onderscheidt is tussen angst en intuïtie.

Jouw Ziel kan haar/zijn purpose pas volledig tot uiting brengen als het is samengesmolten met het lichaam, als het volledig Hier is.

Het Samensmelten gebeurt door aanwezig te zijn en blijven bij al dat je ervaart in je lichaam. En helaas ontlopen we deze samensmelting vaak uit angst voor pijn (geblokkeerde/gestagneerde energie). Dan blijft de Ziel een beetje erbuiten/erboven. Innerlijke delen zijn dan nog afgescheiden en het Hart (af)gesloten.

Innerlijke kind heling/delen integratie is hierin belangrijk. Zodra jij je bewust bent van jouw innerlijke (kind)wond en deze wordt met compassie omarmt, zak je dieper in je Lichaam. Zo open je het Hart, verzacht je meer en verwijder je de ruis die eromheen zit.

Hoe veiliger jij je voelt in jezelf en bij jezelf, hoe meer jij je ware Zelf bent. 

In overgave en stilte, hoor je jouw innerlijke Stem. Zoals ik werd geleid naar het bos..

Jouw Lichaam, de natuur en een moment van stilte kan je helpen jouw innerlijke stem te vinden en bovenal te horen.

Dus ik nodig je graag uit om een moment stilte voor jezelf te nemen. En luister eens met je Hart naar jouw Lichaam. Welke sensaties ervaar je op dit moment in je Lichaam? Wat wil jouw Lichaam jou vertellen?

En als je in de natuur bent, wees eens in stilte aanwezig en luister: Wat heeft de wind je te vertellen? Wat laten de dieren je zien? Wat reflecteert het water je terug?

Want er vindt ALTIJD een uitwisseling plaats, of je dit nu bewust hoort/voelt of niet.

Mocht je ondersteuning willen in het leren samenwerken met je Hart en Lichaam, een privé yin yoga les ontvangen en/of interesse hebben in een innerlijke kind heling/integratie, stuur mij dan gerust een mail voor de mogelijkheden.

Met een dankbaar Hart.

In Liefde,

Zaripha ❤️