Presence is the portal to God.

Ik lig nu naast de jongste.

Ik zie hoe hij wiebelt en draait, ik voel hoe hij mijn gezicht pakt en dan weer mijn hand. Hij stelt nog een vraag en draait zich weer om. En dan zie ik zijn kleine lijfje schokjes maken. Ah hij valt in slaapt.

Ik zie, voel en ervaar dit hele moment.

Dit is pure Liefde. Pure Goddelijkheid.

Ik ben Hier.

Ik ligt hier en ineens flitst er een oude herinnering voorbij. Terugblik naar 2019.

6 jaar geleden. De middelste is nog jong, ze wiebelt en draait. Ik zucht en steun. Ik voel onrust: wanneer gaat ze nou slapen? Hoelang gaat dit duren? Straks mis ik mijn moment van even niets, van ontspanning, van samen met Niall. Nog meer ongeduld en frustratie. Natuurlijk duurde dit langer dan ik wilde. Ik voel teleurstelling en frustratie.

Dit was ik toen bijna dagelijks.

Continu bezig met het volgende moment.

Totaal niet aanwezig in het huidige moment.

Hier was ik mij natuurlijk niet van bewust.

Wel was ik mij bewust van mijn eigen onrust en onvermogen om er “gewoon mee te Zijn.”

Waarom kon ik niet gewoon Zijn?

Continu bezig met dat wat nog komen gaat. Met denken. Met oplossingen zoeken. Met fixen. Met het volgende moment. Met afleiding: scrollen, eten, bewegen, tv, lezen, nadenken. Zo druk in mijn hoofd.

Ik verlangde naar RUST.

Ik begreep het niet en ik veroordeelde mijzelf ervoor. Want HOEZO GENIET IK NIET VAN DIT MOMENT? Ik moest er nog van genieten ook.

Zo zoekend, oordelend en straffend.

Zo onrustig.

Ik begrijp nu dat ik in de overleving stond.

Standje alert.

Vluchten, bevriezen, pleasen en vechten wisselden elkaar af.

Alles behalve HIER zijn.

Elk moment alert want straks brengt het dood en verderf aka pijn en verdriet, BLEGH RENNEN.

Dit deed ik niet bewust natuurlijk. Dit kan ik met de kennis van Nu zeggen.

Ik was bang.

Niet in staat om het moment te ontvangen.

Want het moment ontvangen betekende accepteren en omarmen van mijn angst.

Dit betekende ook het toelaten van het verdriet eronder.

En dat is precies wat ik (dacht dat ik) niet kon.

Want ergens in mij zat de onbewuste overtuiging; ‘Ik kan dat niet aan/hebben/dragen.’

Dus was ik veelal bezig met het leven proberen te controleren. Bepalen. Dirigeren. Perfectioneren. Naar mijn hand zetten (onmogelijk en doodvermoeiend).

En vervolgens mijzelf afwijzen dat ik mij zo gedroeg.

Zie je de vicieuze cirkel?

-

Fast forward, 6 jaar later.

Wat is er nou veranderd?

Wat heeft mij doen landen Hier?

Wat ik nu tegen die zoekende vrouw zou willen zeggen is:

Er is niets mis met jou. Je bent “gewoon” heel erg bang en draagt veel weggestopt verdriet met je mee. Alles van jou is welkom en mag er Zijn. Niets hoeft anders of gefixt te worden. Je bent niet gebroken. Je voelt je enkel zo. Jouw gevoelens doen ertoe. Jij doet ertoe. Jouw ervaring doet ertoe. Het is ok dat je wegrent en het is ok dat je het niet weet. Ik zie je angst. Laten we Samen bang zijn. Ik ontmoet je daar. Voelen is echt geen opdracht. Niets hoeft anders te zijn dan hoe het nu is. Dat jij je weer veilig gaat voelen is het belangrijkst.

Ik zou tegen haar zeggen:

Weet je wat je nodig hebt om uit de verkramping, doe modus en vlucht/please/bevries/vecht patronen te komen?

Liefde, liefde in de vorm van erkenning, acceptatie, warmte, zachtheid, plezier, vertraging en rust.

Ik zou haar uitleggen waarom:

Jouw patronen zijn ontstaan door afwijzing, ontkenning van jouw ervaring en het structureel niet gezien, gehoord en geliefd worden.

Je houdt dit nu in stand met hetzelfde gedrag: afwijzen, veroordelen, ontkennen en weg willen fixen.

Erkenning en volledige acceptatie van hoe het NU is, brengt je uiteindelijk de rust die je zo verlangt.

Ik zou haar vertellen dat onder al die lagen van haar ervaring in Leven, Liefde aanwezig is. Onvoorwaardelijke Liefde.

Ik zou haar vertellen dat ze haar erkenning, waarde en liefde niet buiten zichzelf hoeft te zoeken. Dat ze daar ALTIJD toegang tot heeft, wanneer ze het ook nodig heeft, omdat zij die Liefde is.

-

Wat ik de afgelopen jaren heb mogen leren is dat de openheid die wij Zijn, ALLES kan dragen.

Ik had elke ervaring in Leven nodig om mij dit weer te herinneren. Dus ik ben dankbaar dat ik toen niet wist wat ik nu weet.

De mind/ego/kleine geest herhaald en verteld verhalen die geen waarheid zijn ook al kunnen ze wel zo voelen in het lichaam. Het doet dit om je zogezegd te beschermen. Beschermen tegen voelen. Het is niet je vijand. Enkel je teacher. Het laat je zien waar jouw Liefdevolle aanwezigheid nog mist.

Ik heb het belang van aanwezig blijven bij de sensaties in het lichaam, los van de verhalen, ervaren. Het gaat nooit om het verhaal wat er wordt verteld of de gedachten die er zijn, het gaat om het gevoel eronder. De verhalen en gedachten kunnen je ervan afleiden OF naartoe leiden (als je de taal achter/onder de woorden leert begrijpen).

Ik heb het effect van verhalen loslaten ervaren. En de existentiële crisis die hier soms mee gepaard gaat: wie ben ik en wat is het nut van alles? En ik ben uitgekomen in een vredig NIETS. Wat tegelijk ALLES is.

-

Je kan naar de verhalen/gedachten kijken, ze waarnemen en ze voelen in je lichaam zonder er conclusies aan te verbinden.

Door de fases van ongemak te ondergaan en doorstaan groei je in draagkracht. Ze horen erbij.

Je kan weten dat je iets kan dragen.

Ook al wil je het liever niet ervaren.

Al deze delen kunnen naast elkaar bestaan.

In essentie gaat het om het bevrijden van oordeel, straf en schaamte en groeien in zachtheid, compassie en liefde.

Liefde, diepe compassie en begrip voor angst, voor rouw, voor weerstand, voor wegrennen en voor je soms onvermogen om het anders te doen.

Liefde voor jouw menselijkheid.

Daarnaast hebben we ENKEL dit moment. Nu is alles wat bestaat en nu is oneindig.

Er is geen ander moment.

Het Leven is dan ook GEEN gegeven.

Het Leven en dit moment is een geschenk!

Wat dit moment ook brengt.

Elk moment heilig.

Elk moment een mogelijk portaal naar God.

Hoe?

Het Leven wordt pas beleefd als jij aanwezig bent in jouw Leven.

Aanwezig in jouw Leven, bij jezelf, bij jouw onveiligheid, bij wat je ook ervaart in dit moment, is het allergrootste geschenk wat jij jezelf en de ander kan geven.

Het opent je voor de Goddelijkheid die er altijd IS.

Elk moment kun jij je ook vredig, vreugdevol en vol Liefde voelen. Of je nou ziek in bed ligt, aan het werk bent of je huilende baby wiegt voor de 100ste keer.

Het is er, naast alle lagen van jouw menselijkheid.

Het is er Nu.

En het is niet iets wat je hoeft te leren of te zoeken.

Het is wie je al Bent.

Je bent het alleen vergeten..

-

Ik help je graag her- inneren.

-

Voel je het verlangen naar rust en vrede en weet je ergens wel dat deze woorden kloppen maar zitten de gedachten/verhalen je nog in de weg om dit zo te voelen en ervaren?

Voel je welkom in een 1:1 Soul Sessie of Soultraject om dieper in jouw Hart, jouw Ziel, jouw ware Zelf en de openheid die je Bent te zakken.

Mail mij als je vragen hebt of graag wilt onderzoeken wat ik voor je kan betekenen.

❤️